The fortunate are few in hues feathered skins weathered, souls leathered & crowds gathered in streets. Feeding on need & breeding greed seeding deeds of destruction in fleeting reluctant corruption. The pity of cities soulless in controlled mess and sadly … Verder lezen
I wish I was a little less aware of the shaky alteration and people in every nation being scared. As the blood flows she goes and comes and she runs all over she knows. I wish she was a little … Verder lezen
Not much left to worry ’bout but rusted out nails or worn down spiders. While I’m hiding from happiness and fighting the rest I crave. Waves wonder why slowly I go under and blue fall for you.
As memories linger and settle in dust lusting for more and all that is just fuzzy and warm reminds us we must tend to her musings and trust. As ever her clever endeavor portraits no straying or sidewalks are found … Verder lezen
Hij weet zijn geweten te sussen met kreten en nietszeggend vermaak, hij raakt niets dat iets is en kraakt terwijl hij liever zwijgen zal. De knallende hoofdpijn, aan de zijlijn van de dromen en het lot, de zot en het … Verder lezen
Boos brullen baarden, de straten leeg en niets van waarde dat ontsteeg, broos uit het stof dat grof en grijs de wijzen het zwijgen deed omarmen. De warme hand verzandt in vals licht, de kieren gezwicht voor het zicht op … Verder lezen
Hij weet, het gaat uiteindelijk voorbij, de vrijheid krijgt vleugels als de teugels vieren en zij met hun laatste groet de stoet versieren. Niet dat het uit zal maken, de lakens kraken, het pak nog even strak als toen, en … Verder lezen
Er wemelt nog gevoel in het koele onderscheid, daar waar tijd zich verleden of verlegen weerlegt en de reden echt niet meer te ontkennen zijn. Pijn zo dodelijk vermoeid. Bloeiend, geboeid en bloederig aan de randen van het rafelig behang, … Verder lezen
Niets meer te vertellen dat niet al is gezegd, niets meer te weerleggen met alles op z’n plek. Nu is het tijd om te sterven. En de scherven te laten. Niet praten. Om de gaten te dichten in het holst … Verder lezen
Hij denkt niet meer aan toen, die schoenen zijn versleten, de fouten niet vergeten maar verscholen onder stof, tot nadenken, vol lof, over de lessen die resten en het westen uit. Hij besluit niet terug te keren, heeft het leren … Verder lezen
